Nieuwe belevenissen

Lieve allemaal,

Het heeft even geduurd nadat ik het laatste verslag geplaatst had. Het was een moeilijke tijd. Het verlies van oma en daarbij de afstand met het gezin en de familie hadden een behoorlijke impact. Gelukkig heb ik weer een beetje het ritme kunnen vinden, al is alles uiteraard nog steeds veel in mijn gedachten.
Allemaal heel hartelijk dank voor al het meeleven, in welke vorm dan ook. Ook al neemt het geen verdriet weg, toch doet het goed als er zoveel mensen aan je denken!

Nu er weer heel wat dingen gepasseerd zijn, wil ik proberen om jullie dit mee te delen… Ik kan niet alles vertellen wat we gedaan hebben, want dat is behoorlijk wat. Maar ik hoop het in de volgende verslagen allemaal aan te vullen.

Alles verloopt gelukkig nog redelijk goed hier. Op het moment dat ik dit typ, heb ik helaas last van een soort darminfectie, waarschijnlijk door het voedsel. Het was behoorlijk pijnlijk, maar gelukkig gaat het wel weer wat beter.
We hebben het er al een aantal keren over gehad, dat het zo leuk zou zijn om een huisdier te hebben. Helaas is dat niet toegestaan hier… Maar onlangs hadden we er plotseling 1. Het was niet zo’n succes, want we zaten allebei bovenop het aanrecht…
Het was een Rat! Toen ik van het aanrecht af durfde te gaan, heb ik gauw onze buurjongens geroepen om de rat uit ons appartement te verwijderen… Hoewel ze het geen leuk karweitje vonden, hebben ze ons huisdier wel verwijderd. Helaas was meneer Rat het hier niet mee eens, want de volgende dag liep hij/zij er al weer… Nu hebben we al onze meubels op de logeerkamer gezet en alles goed schoongemaakt. En nu maar hopen dat het werkt…
We hebben maar besloten dat we het onderwerp huisdier, een poosje laten rusten. Buiten de mieren om die hier bij groepjes van 10 of meer rondwandelen. Maar ja, dat hoort er nu eenmaal bij.

Inmiddels vindt de dagbesteding al weer 3 weken in het oude gebouw plaats. Dit betekent dat we elke morgen de bewoners weer naar hun groep in Eber mogen brengen. Eber is het gebouw, waar wij ook ons appartement hebben. Dit gebouw is helemaal opgeknapt en in de afgelopen week schoongemaakt door vrijwilligers vanuit de hele wereld. Zelfs vanuit Nederland;)! Het was wel jammer dat het zeer onvriendelijke Nederlanders waren, want ze zeiden geen woord als je langsliep… Maar gelukkig ken ik nog andere Nederlanders;)!

In het vorige verslag heb ik al vermeld, dat de rit naar Jeruzalem geen enkele keer hetzelfde is… U zult wel denken: al weer Jeruzalem!! Maar afgelopen vrijdag is het opnieuw bewezen. Het begon al op de heenweg. Bij het checkpoint moesten alle Arabische mensen uitstappen. De buitenlanders controleerden ze in de bus en 1 voor 1 kwamen de Arabieren weer terug in de bus…
En toen kwam Jeruzalem zelf. Nu was ik nog niet op vrijdag naar Jeruzalem geweest. En zoals de meesten van u wel zullen weten is vrijdag ‘DE DAG’ voor onze Palestijnse vrienden. En dan met name degenen die in een andere god geloven.
Maar, daar had ik natuurlijk niet bij nagedacht, dus ik ging de post van Jemima ophalen en liep richting de bushalte bij de Damaskuspoort. Daar zag ik eerst wat paarden en een aantal soldaten, maar toen ik bij de poort kwam, wemelde het daar letterlijk van de soldaten en politie. Dus ik dacht bij mezelf: gewoon doorlopen en maar niet proberen om door de Damaskuspoort te komen. En ik ben aan de andere kant van de weg weer teruggelopen naar het busstation.
Toen ik weer terugkwam in Jemima, vertelde ik dit. ‘Ja’ zei Romy: ‘Het is vrijdag. Dan is het de gebedsdag voor de moslims. En omdat er vorige week zo’n onrust was, is er nu extra beveiliging.’ Ja, dat is natuurlijk ook logisch. Dus dat raadsel was opgelost.
Daarbij kwam nog dat we op de terugweg, bezoek kregen in de bus, van een politieagent. Hij kwam onze busbonnetjes controleren. Dus dat doen ze hier ook;).

Afgelopen 13 maart zijn we naar de Olijfberg geweest en hebben we een aantal bijzondere dingen in Jeruzalem bezocht.
We begonnen in Bethlehem en gingen door het checkpoint waar je alleen maar lopens door kunt. Het voelt een beetje als op het vliegveld. Je moet 2 keer je paspoort laten zien en je moet je handbagage op een lopende band leggen en dan zelf door het poortje lopen… Maar aan de andere kant was geen vliegtuig, maar daar was de bus naar Jeruzalem.
Vanuit Jeruzalem gingen we door de Damaskuspoort met de bus naar de Olijfberg. We startten boven en we zijn lopens naar beneden gegaan. Allereerst zagen we al de graven die rondom de Gouden poort zijn. Toen kwamen we in de Maria Magdalena kerk. Maar deze was helaas niet open. Onderweg was er een prachtige natuur te zien, met veel verschillende bloemen en vogels.
Na een poosje lopen, als maar naar beneden, kwamen we bij de ingang van Gethsemane. Het is jammer dat ze overal zoveel gebouwen neergezet hebben, want je ziet er niet zoveel Olijfbomen meer. Maar het is bijzonder om op die plaats te zijn, waar de Heere Jezus zoveel geleden heeft. Midden in Gethsemane is een grote kerk geplaatst. Hier is het stukje rots te zien, waar men geloofd dat Jezus tot Zijn Vader bad, voordat Hij naar Golgotha ging. Op dat moment was er net een dienst, waar 8 mensen bij zaten en de priester voorging.
Ook kwamen we de plaats tegen, waar men van gelooft dat Maria Magdalena daar begraven ligt. Dit is ook op de foto’s te zien. We zijn in het graf geweest. Uiteraard is er niets meer te vinden, maar veel mensen gooien er briefjes in of aanbidden Maria…

Uiteraard waren we nog lang niet uitgekeken, maar het was tijd om richting Jeruzalem te gaan. En dit deden we ook lopend. Het is wel een stukje omhoog, maar onderweg is er zoveel moois te zien en te horen, dat je vergeet dat je tegen de berg oploopt.
Vanaf de Dungpoort zijn we via de Klaagmuur naar de Via Dolorosa gelopen en we hebben hier een klein stukje van gelopen. Het beginpunt ligt uiteraard bij het Rechthuis van Pontius Pilatus. In dit rechthuis is nu van alles te zien. O.a. een museum met allemaal dingen uit de vroegere tijd. Ook is er een klein kerkje op de plaats waar Jezus de doornenkroon ontving en gegeseld is.
Vanaf het Rechthuis zijn we eerst naar het Badwater Bethesda gelopen. Helaas was dit op die tijd gesloten. Dus we moeten nog een keertje terug…
Toen de Via Dolorosa. Althans, een gedeelte ervan. Het was te druk en we hadden niet genoeg tijd om dit helemaal te doen. Onderweg kom je allerlei dingen tegen. De plaats waar het kruis op de schouders van Simon van Syrene werd gelegd en waar Jezus met Zijn hand tegen een pilaar steunde. Bij de plaats over Simon van Syrene hoorden we een gids uitleggen wat hier gebeurd was. ‘Ja’ zei hij: ‘ze zeiden hier: Please Simon, take this cross and bring it to Golgotha.’ We keken elkaar aan en zeiden tegelijk: dat werd echt niet zo gezegd… Het was een gedwongen kruisdragen! Maar er worden zoveel verhalen verteld.

Uiteindelijk kwamen we bij het einde van de Via Dolorosa, bij de grafkerk. Hier is een Tombe gebouwd op de plek waar het graf van Jezus zou zijn geweest. Er stond zo’n lange rij te wachten, dat we besloten hebben een andere keer terug te komen om dit van binnen te bekijken. Er was ook een steen te zien, waarop Jezus gebalsemd zou zijn. Ook hier was het druk. Veel mensen wilden deze steen kussen of legden hun souvenirs erop. Blijkbaar verwachtten ze dat dit zegen brengt… Ondanks dat het bijzonder is om in de buurt te zijn van de plaats waar het lijden en sterven van de Heere Jezus heeft plaatsgevonden, is het erg om al dit bijgeloof te zien. Maar als wij het echte geloof niet bezitten, zijn we uiteindelijk net zo erg als deze mensen.
Aangezien het biddag was, was het tijd om weer terug te gaan naar huis. Het was een bijzondere dag.
En opnieuw toch nog een stuk over Jeruzalem…;) Je raakt er niet over uitgedacht/uitgepraat.

Allen het beste en heel veel sterkte met alles!
Liefs,