The place to be…

Dag allemaal,

Hier dan al de laatste blog vanuit Beit Jala. De allerlaatste blog hoop ik te plaatsen als ik in Nahariya ben of als ik al weer terug ben in Nederland. Dat is afhankelijk van de internetverbinding.
Allemaal hartelijk dank voor de berichtjes die ik weer vanuit Nederland mocht ontvangen… Het is nog steeds fijn om ze te krijgen! En dan nog een paar berichtjes over de nieuwtjes in Beit Jala etc…

Vorige week heb ik opnieuw kennisgemaakt met de gastvrijheid van de Arabische bevolking. Mijn collega had me al meerdere keren uitgenodigd om een keer met haar mee te gaan naar huis, maar tot nu toe was het er nog niet van gekomen. Nu waren haar 2 zoontjes, van 5 en 3 op kamp en ze wilde er samen met mij naar toe. Dus s’ avonds om half 8 zijn we samen naar het tentenkamp gelopen. Het zag er gezellig uit. Allemaal tenten, gemaakt van oude lappen, waar ze allemaal gewoon op een matras in sliepen. Toen we daar kwamen waren ze net aan het eten en we hebben er gezellig een poosje bij gezeten. Dat gaat niet zoals bij ons, (over het algemeen) netjes aan tafel, maar iedereen haalt een bordje met eten en gaat weer verder waar hij mee bezig was.
Rond half 10 was het tijd om naar huis te gaan. Ik kon wel met de zus van mijn collega mee terug rijden naar Beit Jala. Maar een andere zus nodigde me uit om dan maar hen thuis te slapen. Dat was iets dichterbij dan terug naar Beit Jala. Nee, zei mn collega, dan komt ze bij ons… Ze kregen er gelukkig geen ruzie over, maar ik kon met haar mee naar huis en bij hun thuis slapen. Ze hadden nu toch plek genoeg. Dus zonder dat ik ook maar iets bij me had, ben ik mee gegaan naar BeitSahour, een eindje hier vandaan. Alles kan hier;)! En als je dan om half 11 thuis ben, gaan ze nog eten… En zeg dan maar eens nee, want dan zijn ze beledigd. Nou ja, ik ben er inmiddels wel een beetje aan gewend. Maar het is wel leuk om te zien, dat ze je gelijk als een soort familie zien en je gewoon alles mag doen waar je zin in hebt. En als je, je een beetje rustig houd, dan ben je gelijk verlegen;)!

Ik ben net terug van een weekendje Nazareth. Het was fijn om daar weer eens te zijn… En ik heb toch ook maar besloten dat het nog wel een keertje kan… In plaats van een nachtje Akko en dan laat in de avond naar Nahariya, hoop ik eerst naar Nazareth te gaan om van daaruit naar Nahariya door te reizen. Ondanks dat het niet mijn 1e keer was in Nazareth heb ik toch best wat meegemaakt en gezien.
Het begon vrijdagavond al toen we met de vrienden/kennissen bij elkaar waren. Het was fijn om iedereen weer te zien, al was het wel vreemd zonder de fam. Dekker erbij.
Dit weekend verbleef ik in een hostel/guesthouse. Voor mij de 1e keer. Het hostel was heel klein, 5 kamers, en het gaf je een beetje een familiegevoel. Omdat 1 van de vrijwilligers daar voor het laatst was gingen we vrijdagavond nog even wat drinken in 1 van vele restaurants die Nazareth rijk is. Je wordt gewoon meegenomen en je hoort er helemaal bij. Ook zaterdag, toen ik best veel in het guesthouse verbleef en genoot van mijn vrije dag. Je ontmoet mensen vanuit de hele wereld en het is interessant om de verhalen te delen. Vooral ook over Israel, omdat je dan toch merkt dat je niet de enige bent, die houdt van Israel.
Op zondag mocht ik weer een bezoek brengen aan de Arabische kerk. Ik was de enige buitenlander, maar toch was er vertaling voor mij. Het is in Nazareth toch heel anders dan hier in Bethlehem. Van oorsprong is deze kerk een Schotse kerk, en dat kun je merken aan de liturgie, die heel anders is als in de meeste kerken hier of in Nederland. Maar het is tenminste een preek waar je goed naar kunt luisteren. En wat ook zo mooi is om te zien is dat Joden hier ook van harte welkom zijn!
Uit de kerk ben ik meegegaan met 2 vrienden om bij hun thuis te eten. Een echte Joodse, koosjere maaltijd. Het was voor mij de 1e keer dat ik een koosjere maaltijd at. Maar het was wel lekker.
En maandag, zoals inmiddels de traditie is;), heb ik een poosje in de koffieshop verbleven, van ons deputaatschap. De baas van de koffieshop vertelde me dat hij, de komende nacht, een Nederlandse familie op moest halen van het vliegveld in Tel Aviv. Deze familie verblijft de komende maand in het huis van de fam. Dekker. Ze zouden om 4u aankomen en hij vroeg me of ik geen zin had om mee te gaan… Nou ja, dat leek me wel gezellig en vanuit Tel Aviv is het makkelijk om naar Jerusalem te gaan. Dus toch nog maar een poosje in het guesthouse geweest en om half 1 in de nacht vertrokken we, via Nahariya, naar Tel Aviv. Ik was vanochtend om half 8 thuis… t Is weer eens wat anders, een nachtje zonder slaap. Maar al met al was het de moeite waard…

Tsja, en dan is het nog 2 weekjes. Soms zou ik de tijd wel willen vasthouden, al zie ik er erg naar uit om iedereen weer te zien en te spreken! Ik heb nog 7 dagen, waarop ik moet werken en de andere dagen heb ik tijd genoeg om me voor te bereiden op mijn vertrek. Het geeft een dubbel gevoel. Toen ik vannacht op Ben Gurion liep, was ik toch stiekem blij dat ik nog niet naar binnen hoefde, maar de Sheroet naar Jerusalem kon pakken… Maar goed, het zal er toch van komen. En het feit dat ik hier weg moet, weegt niet altijd meer op tegen het feit dat ik straks iedereen weer mag zien!

Ik wil vanuit hier iedereen het allerbeste en bovenal Gods Zegen toewensen!
Een lieve groet,